DEDİM Kİ!

Tek tek kontrol edemem ya

koca dünyanın dertlerini.

“Savaşmayın,” dedim.

“Çocuklar ölüyor, günahtır,

yazıktır,” dedim gençlere.

Dedim ki, “Şeytan illa toynaklı,

Kuyruklu, boynuzlu olacak değil ya.

Kötü insanlardan uzak durun,” dedim.

“Aşk güzeldir, sevmek güzeldir.

Acısı bile güzeldir, sevin,” dedim.

“İntizar etmeyin, ah etmeyin.

Kendi özünüze acı vermeyin,” dedim.

“Paraya tapmayın, altın inekler yapmayın,” dedim.

“Kirdir aslında, kir kiri çeker, göz doymaz,” dedim.

“Güç alınteridir, emektir, üretmektir,

insanlığı sevebilmektir,” dedim.

“Çalmayın, çırpmayın, yıkmayın, yakmayın,

sizi dost bilenlere hainlik yapmayın,” dedim.

Dedim ki, “Vicdanınızı formda tutun,

onun zindanları doğruya götürür ruhunuzu.

Yılmayın, yorulmayın, düşünce darılmayın,” dedim.

“Acı da hayata dair, sabredin,” dedim.

Dedim ki, “Doğayı yenemezsiniz.”

“Onu sevin, koruyun ve hatta ondan korkun.

Onun bir adımı, sizin on bin yılınız,” dedim.

“Onun bir nefesi, sizin tüm varoluşunuz,” dedim.

Dedim ki, “Hayat bir lütuftur,

şükürle uyanın her sabah.”

Tek tek anlatamam ki…

Ben diyeceklerimi DEDİM.

Erhan Güleryüz,

Kayıkhane Durgunu,

2. Baskı, İstanbul: Alfa,

Mayıs 2006, s.73.